trzeba nieszczęścia

См. также в других словарях:

• trzeba — 1. «powinno się, należy, wypada» Trzeba myśleć, pracować. Trzeba być uczciwym. Trzeba dodać, przyznać, że… Z tym trzeba ostrożnie. Robić tyle, ile trzeba. ◊ Trzeba być jakimś, kimś (np. bardzo odważnym, bohaterem a. głupim, ślepym), żeby… «tylko… …   Słownik języka polskiego

• nieszczęście — n I; lm D. nieszczęścieęść «nie sprzyjający komuś bieg zdarzeń, zły los; niepomyślne wydarzenie wywołujące cierpienia moralne lub fizyczne; tragedia» Wielkie, ciężkie, nieoczekiwane nieszczęście. Brzemię, ogrom, pasmo nieszczęść. Opuścić kogoś,… …   Słownik języka polskiego

• serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… …   Słownik frazeologiczny

• góra — 1. Brać, wziąć nad kimś górę; być (nad kimś) górą «osiągnąć przewagę nad kimś, zwyciężyć kogoś, mieć lepszą pozycję»: (...) zawsze był górą. Silny, pewny siebie erudyta z lekką skłonnością do protekcjonalizmu. T. Raczek, Pies. 2. Coś bierze nad… …   Słownik frazeologiczny

• miara — 1. Dopełniła się, przepełniła się, przebrała się miara, miarka; coś dopełniło miary czegoś, przepełniło miarę czegoś «jest czegoś, zwykle czegoś złego, więcej niż można znieść lub tolerować»: Miarka się przebrała i oczekujemy, że premier dojdzie… …   Słownik frazeologiczny

• nie ma — nie było, nie będzie forma nieosobowa zaprzeczona czasownika być 1. «w połączeniu z rzeczownikami (lub odpowiednikami rzeczowników) zwykle w dopełniaczu tworzy zwroty oznaczające nieistnienie, brak czegoś, nieznajdowanie się w określonym miejscu …   Słownik języka polskiego

• ofiara losu — {{/stl 13}}{{stl 7}} o osobie niezdarnej, niezaradnej, niepotrafiącej poradzić sobie z najprostszymi rzeczami, której ciągle przytrafiają się jakieś niepowodzenia, nieszczęścia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Trzeba być ofiarą losu, żeby sobie przyciąć… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• tępieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, tępiećeję, tępiećeje, tępiećpiał, tępiećpieli {{/stl 8}}– stępieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się tępym, tracić ostrość; tępić się :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień